Ooit mochten we de zwaar besnorde Catalaanse DJ Floro aan het werk horen op de Mercat de Musica Viva in universiteitsstadje Vic en wat ons van die pompende set bijbleef, was, naast de encyclopedische kennis van de zwarte muziek, het vermogen van de man om nummers, die ogenschijnlijk niet veel met elkaar gemeen hadden, toch naadloos aan elkaar te lassen. OK, de opkomst van allerlei technische snufjes heeft de kunst van het DJ’en een tikkeltje toegankelijker gemaakt, maar toch geldt nog altijd dat je vooral over een flink stel goed geoefende oren moet beschikken om als DJ overeind te blijven.

Nu, met ruim 25 compilatie-cd’s op zijn actief, heeft DJ Floro meer dan zijn sporen verdiend en we waren er dan ook redelijk gerust in, toen deze “Mujeres II” op onze deurmat belandde. Nochtans duurde het ruim vier jaar voor dit tweede aan vrouwen gewijde volume van de reeks “Republicafrobeat” het licht zag. Daar zorgden een paar Covidjaren mee voor, maar vooral: de wereld staat redelijk flink in brand en de bewegingen, die traditioneel bekend staan als activistisch inzake racisme, sexisme en sociale onrechtvaardigheid hadden de voorbije jaren meer dan de handen vol. Aangezien het al bijna even traditioneel te noemen is dat dergelijke bewegingen de Afrobeat omarmen, kwamen nogal wat groepen aan de oppervlakte piepen, wat de taak voor de samensteller van een compilatie niet meteen vergemakkelijkt: hoe talrijker de dingen waar je moet uit kiezen, hoe meer je er moet uitsluiten en dat is altijd een weinig dankbaar gegeven.

Nu, DJ Floro slaagt nog maar eens con brio: hij bracht elf nummers bijeen, samen goed voor 55 minuten hoogst aanstekelijke en dansbare, militante muziek. De nummers dragen titels als “Power to the Women”, “Fela’s Azania” en “Corrupt” en ze komen van bands, die je wellicht niet kent, als je, zoals ondergetekende, niet meteen thuis bent in het genre. Heel vaak gaat het om groepen, die uit Afrika uitgeweken zijn en in hun nieuwe thuisland toch “hun” muziek blijven maken en zo krijgen we hier London Afrobeat Collective, waarin Engelse en Congolese muzikanten elkaar vinden, zij aan zij met iemand als rapper Weird MC, waarin Kenia en Engelend elkaar vinden. Uit de States is er Akua Allrich, uit Chili (!!) zijn er de veertien muzikanten van Newen Afrobeat, terwijlde Warsaw Afrobeat Orchestra zijn roots zowel in Polen als in de States heeft.

Selma Uamusse kan zowel op Portugal, Mozambique als Brazilië terugvallen, terwijl dé verrassing van de plaat, “Negraçao”, gemaakt wordt door een uitsluitend uit vrouwen bestaande elfkoppig ensemble, eveneens uit Brazilië. Jamaica blijft niet achter en stuurt Toli Nameless & the Femm Nameless onze richting uit en helemaal uit Zuid-Afrika is er Simphiwe Dana en afsluiterRuth Tafere &the Afrorockerszuit Ivoorkust en Frankrijk komen. Om maar te zeggen: Afrobeat is bij uitstek “wereldmuziek” geworden en de vrouwen beginnen stilaan hun plaats op te eisen en af te dwingen. Dat kan een mens alleen maar toejuichen, zeker als de muziek dan nog eens zo geweldig klinkt als dat het geval is op deze verzamelaar. Aanbevolen voor al wie zijn feestjes naar een iets hoger niveau wil tillen dan “Summer of “69”.

(Dani Heyvaert)